Cehennem

İlk mesajımı sana atmadığım bilmem kaçıncı gün. ''Günaydın hayatım'' mesajının telefonumu titretmediği bilmem kaçıncı sabah. Saymayı bile unuttum bir zamandan sonra. Yüzün bile artık silik silik hafızamda. Ama anılar hepsi birer iri yarı tanecikler şeklinde ya kafamda ya kalbimde. Sana kızgın mı olmalıyım hak mı vermeliyim bilmiyorum. Belki de fazla abartıyorum. Eminim ki güzel bir gelecek için terk edilen ilk sevgili ben değilim. Doğru ya seni ben terk ettim. Ama bunu yapmamı sen istedin. Belki hak vermeliyim sana senden önce kendime. İyiliğini düşünüyormuş gibi yapan bir eski sevgili olarak. Ama iyiliğini falan düşünmüyorum bütün gün hiç işim yokmuş gibi bütünüyle seni düşünüyor, unutamıyorum.
Bana dönme diye çok şey yaptım. Çünkü biliyorum sende zaten artık dönmek istemezsin, ama ben şu geri zekalı kalbime dur diyemem yine sana mesaj atarım diye zamanında böyle böyle yaparsan seni asla affetmem ve dönmem dediğin her şeyi tek tek yaptım bir sıraya sokup. Şimdi kendimi frenleyebileceğim bir nedenim var sana mesaj atmamak için. Fakat seni unutmak için bastığım tüm frenler boşalmış son sürat uçuruma gidiyorum özleminle.
Tuaf bir his seni özlemek. Hem yanımda olmanı istemek, hem canın cehenneme diye düşünmek. Sensiz benim yanım cehennem. Canın cehenneme.
Sakın sen de beni özleme.