Anlatamamak

Neden yazmayı seviyorsun diyorlar. İsminin harflerinin geçtiği cümleler kurmak hoş. En güzeli de insanlar kendinden bir şeyler buluyorlar bu satırlarda ilginç. Her ne kadar seni, beni tanımasalar da anlıyorlar bizi. Seviyorlar belki seni en az benim kadar, belki sövüyorlar benle birlikte. Belki de kıskanıyor bir kaçı. Yerinde olmak isteyenler var komik. Bir bilseler senden ne kadar nefret ettiğimi ağlarlar senmişçesine. Seninse umrunda bile değil. Ve bilseler seni hala ne kadar sevdiğimi daha çok sen olmak isterler bir birleriyle seninle yarışırcasına adeta. Ne anlattığımı anlamamaları da hoşuma gidiyor çoğu kez. Seni anlatıyorum sanıyorlar bir çoğu. Benle birlikte senle konuşuyorlar adeta bu satırları okurken. ''neden yaptı?'' sorusunu soruyorlar benle birlikte ya da ''neden sevmedi?''. Senin pencerenden bakıyor belki bazıları, neden beni sevmediğine cevap bulup susuyorlar. Belki susulması gereken bir cevap o, bana. Bir ben farkında değilim, herkes farkında.
Bir çoğu bir başkasını düşünerek okuyor belki bu satırları, ya da bir başkasından kendine yazıldığını düşünerek. Her bir kelimede daha bir nefret, daha bir sevgi büyüyor içlerinde. Neye kime bilmeden. 
Bugün seni sordular yine. Öylece kaldım önce. Tuhaf bir his kapladı sonra her yerimi. Heyecan mıdır nedir çözemedim. Neden sana yazdığımı merak ediyorlar sürekli. Sana yazmıyorum halbuki. Sana yazıyormuş gibi yazıyorum. Bu satırların tek birini bile okumazsın biliyorum. Ama okuyabilecek olmanı düşünmek, ümit etmek güzel. Her şeyden önce buna inanmak, beni hiç bir zaman sevmediğine inanmadığım kadar en az.
Anlamsız belki bir çok yazım. Ama anlam buluyorlar benim bile bulmadığım kadar. Ya da onlarda anlamıyorlar benim ne anlatmaya çalıştığımı senin gibi. Ve bir çok insan da görse bile okumuyor. Ya da hiç görmüyor. Ben burada boşa nefes tüketiyorum sana anlattığım her şeyde. Boşa tüm uğraşlar duymuyorsun. Ben anlatamıyorum, sen anlamıyorsun, onlar anlamıyor. İşte böyle anlamsız. İşte böyle saçma. Bu yazım kadar en az; tüm hepsi. İşte böyle bir şey yazıyla bile anlatamamak derdini, sevgini, nefretini. Saçma çünkü senden başka herkes okuyor ama eminim sen okumuyorsun. Söyle şimdi ben ne anlattım, sen ne anladın? Dimi yine bir tek sana anlatamadım?